Huiswerkbegeleiding bij ons op school

Artikel

Hier zeggen we geen ‘hallo’, maar ‘goedemorgen’.

Zei de op dat moment voor mij nog onbekende conciërge, toen ik hem op mijn allereerste ochtend tegenkwam voor de ingang van de middelbare school Christelijk Gymnasium Utrecht. Dat was voor mij als jonge tiener de eerste keer dat ik dacht ‘oh, er bestaan inderdaad verschillen’.
Dit zou het begin zijn van een ontzettend mooie, maar soms erg confronterende reis. Een reis waarin ik mezelf maar al te vaak ben tegengekomen. Echter wel een die ik voor geen goud zou willen hebben overgeslagen.

Naarmate ik ouder werd begon ik me te realiseren dat deze verschillen eigenlijk al veel langer bestonden. In ieder geval op het moment dat ik al op hele jonge leeftijd allerlei brieven en afspraken moest vertalen voor mijn ouders. Dezelfde ouders die trouwens alles uit de kast haalden voor een mooie toekomst van hun kinderen en vaak zelfs meer dan ze zich konden permitteren.

Tijdens die jaren had ik natuurlijk nog geen idee dat bovenstaande omschrijving later een stempel zou krijgen: kansenongelijkheid.

Het lastige is dat verschillende kinderen ook verschillende obstakels kunnen hebben die hun drempel vormen tot gelijke kansen. Zo kan het ene kind een ontoereikend netwerk hebben om advies te krijgen over een studie of baan en kan het andere kind net de sociale vaardigheden of algemene kennis missen om verder te komen in de maatschappij.
Het is van belang dat we per situatie bekijken wat er nodig is voor een kind en de ouders om hen gelijke kansen van succes te bieden. Natuurlijk moet er hiervoor een balans zijn tussen scholen, ouders en (maatschappelijke) organisaties.

Gaandeweg mijn leven is het mij meer dan duidelijk geworden dat dit een onderwerp is wat mij veel energie en motivatie geeft. Mede doordat ik maar al te goed weet hoe het is om als kind niet de juiste handvatten te bezitten om jezelf wegwijs te maken binnen de samenleving en in je omgeving. Daarom zal ik nooit stoppen met mezelf hard te maken voor hen die dat nodig hebben.

Ik hoop samen met ons team van Stichting Talenten van Morgen een bijdrage te leveren aan de strijd tegen kansenongelijkheid. Te beginnen bij kinderen hun talenten te laten ontdekken en ontplooien, want elk kind heeft meer dan genoeg talenten. Mijn streven is dan ook om zoveel mogelijk kinderen deze talenten te kunnen laten inzetten voor zichzelf en uiteindelijk voor de samenleving. De kinderen van vandaag zijn immers de talenten van morgen.